Małymi krokami zbliża się sezon startowy, więc w trening wkradają się szybsze odcinki. Im bliżej wiosny, tym prędkości będą narastały, a tętno coraz częściej będzie w strefie biegania mieszanego i beztlenowego. Jednocześnie utrzymuję stały kilometraż w granicach 140-150 kilometrów tygodniowo. Mimo że pogoda nie sprzyja szybszemu bieganiu przez wszechobecny mróz, śnieg i smog, zawsze staram się szukać optymalnych warunków do biegania. Jeżeli na dworze są maksymalnie ekstremalne warunki, to szybki trening planuję wykonać na hali.

Mamy grudzień, czyli początek zimy dla biegacza bardzo trudny okres. Zazwyczaj sezon kończy się jesiennymi startami, po których mamy kilka tygodni odpoczynku i regeneracji. Po takiej przerwie bardzo trudno jest zmusić organizm do ponownego, regularnego wysiłku. Do tego zazwyczaj marna pogoda i bardzo krótki dzień mocno zniechęcają do wyjścia na zewnątrz. Ale mimo wszystko jest to bardzo ważny czas, bo jest to okres budowania fundamentów pod nasze wiosenne starty. Wszystkie moje najlepsze sezony były poprzedzone

Rok 2016 był najważniejszym w mojej karierze, głównie ze względu na występ podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Był to również jeden z najtrudniejszych sezonów pod względem treningowym. Zazwyczaj sezon jest podzielony na start wiosenny i start jesienny. Przy takim układzie w miarę prosto jest naszykować dwa szczyty formy. Niestety w tym sezonie nie było to już tak prostolinijne, ponieważ walka o wyjazd na Igrzyska Olimpijskie trwała od dłuższego czasu. Pierwszy szczyt formy miał

Za mną pierwsze dni po przerwie związanej z roztrenowaniem. Nie jest to łatwe wdrożyć się znowu w systematyczne treningi, ale trzeba próbować. Z każdym dniem już jest coraz łatwiej. Początkowo spokojne rozbiegania do godziny już teraz zaczynają rosnąć nie tylko ilościowo, ale też jakościowo.